ازمحلال و امید
زمانه به گونه ای پیش می رود که انسان را استحاله کند و لی انسان هنوز مبازه میکند تا از ازمحلال خود جلوری کند ولی برخی انگار دلسرد شده باشند از مبارزه خود را چنان به موج سپرده اند که گویی قسمتی از آن هستند و هیچ اراده ندارند و برخی هم خود گردانند گان و کارگردانان این پروژه عظیم هستند و بر رصد کده خود نظاره گر این روند نشسته اند فارق از این فکر که انسان کور سوییه امید فرج را از دست نداده و نخواهد داد این اعتقاد در اذهان انسان ها به گونه ای رسوخ داد شده که حتی انسان های لاقید زمین هم در پس تفکر خود کسی را منجی می دانند که شرط حضورش درخواست قلبی تمامی بشر است!
و او خواهد آمد
